Dokter, kun je even komen? Jules is ziek.

 

Toen we maandagochtend in ons klasje kwamen voelde Jules warm aan. Oei, de juf was meteen een beetje bezorgd. Daar bovenop vertelde Jules ook nog dat hij keelpijn had gekregen deze morgen. Meteen volgde een gesprekje over : wie ook al eens keelpijn had gehad en wat ze toen gedaan hadden. Misschien moesten we maar eens gaan leren over "ziek zijn" dan zouden we Jules vast en zeker beter kunnen maken. Onze grote prent van de mol ging weg ( want daar weten we nu alles over) en we gingen samen op zoek naar een prent over "ziek zijn".

Bij het onthaal konden we al snel vaststellen dat Jules niet de enige zieke was in ons klasje. We haalden Tofke erbij, deden een kaarsje branden en dachten eens aan de zieke vriendjes die we vandaag zouden moeten missen.

We hadden het ook over  "in de watte leggen". We dachten goed na over hoe we Jules in de watte konden leggen en wat we vaststelden was het volgende :

een beetje water geven ( idee van Miro)

knuffeltjes geven

 

een verhaaltje vertellen

 

op de bank tussen de kindjes zitten

of een mooie tekening maken waarop de juf lieve woordjes schrijft voor Jules.

Maar hoezeer we ook ons best deden, Jules zijn keelpijn ging niet over. We besloten dan maar hem vroeg in zijn bedje te steken en morgen onze dokterspullen eens mee te brengen.

En zo gebeurde het. De volgende dag was de keelpijn nog niet over. Jules begon naast het vele hoesten ook nog te niezen. We leerden het liedje :

Hatsjoem, hatsjie, mijn neus doet toch zo'n pijn,

Hatsjoem, hatsjie, wat zou dat kunnen zijn?

 

Vandaag hadden heel veel kindjes hun dokterstas of andere dokterspulletjes mee. Eens kijken wat er allemaal was en of we iets konden doen om Jules weer beter te maken.

Het eerste wat de kindjes bovenhaalden waren de spuitjes. Zouden ze zo blij kijken omdat ze niet voor hen bedoeld waren?!

 

 

Komaan Jules, we geven jou allemaal een spuitje zodat je snel weer beter wordt. 

 

Er waren ook kindjes die verbanden en pleisters meehadden maar kunnen we daar iets mee doen als je keelpijn hebt? Helaas niet. Maar als we doktertje straks spelen zullen we ze prima kunnen gebruiken.

 

 

 

 

Misschien komt het doordat er iets in Jules zijn oortjes zit. Dan maar even kijken? Zie je iets Norah: een olifant, een rups, een...( fantaseer er maar op los)?

 

Hanne had een echte spatel mee van haar mama want zij is dokter Klaartje.

Even kijken in de keel van Jules. Ja, flink Leon zeg maar mee met Jules : Aaaaa... Of moeten we iiieeee of ooooo of ooooeeeee of.... zeggen?

 

Ook een echte stethoscoop ( of zo zag hij er toch uit) had Hanne mee. Robbe was even de dokter. Hij luisterde naar de longen en wij ademden alleen mee : in- en uitademen.

Merten mocht de koorts meten en volgens dokter Merten had Jules een beetje koorts.

En ook met de bloeddrukmeter maakten we kennis.

Nadat we alles heel goed bekeken hadden mochten we zelf dokter gaan spelen. Geniet maar mee.

Intussen hielpen enkele kindjes de juf mee om van de poppenhoek een wachtkamer en spreekkamer te maken.
De ontdekbak werd gevuld met allerlei soorten papier. Intussen konden we de scheurtechniek nog even inoefenen en met de snippers maken we dan een mooi kunstwerkje voor Jules.

Voor we dinsdag naar huis gingen heeft Miro eerst nog eens de koorts van Jules gemeten. Het zag er niet goed uit. Dan maar vlug in bed Jules want om gezond te blijven (of worden moet je voldoende slapen!!!).

We beloofden Jules dat we donderdag naar de apotheker zouden gaan als het niet beter zou zijn. Woensdag was het geen school vanwege de  pedagogische studiedag.
Toen we donderdag op school kwamen had Miro veel geknipt en gekleefd en hoopte op die manier Jules beter te maken. Jules was er in elk geval heel blij mee.

Maar de keelpijn was nog steeds niet over. Dus moesten we doen wat we beloofd hadden. Na de speeltijd gingen we naar de apotheker. We leerden meteen ook dat het gevaarlijk is op weg en dat je goed aan de kant moet stappen. Want sommige kindjes dachten echt dat de auto's ons niet kunnen omver rijden als je een fluojasje aanhebt.

 Na een beetje stappen zagen we een groen kruis aan een huis. Daar woont de apotheker.

 

De apotheker raadde ons aan om 3 keer per dag een zuigpilletje aan Jules te geven.

We vonden dat een goed idee. We betaalden en kregen een doosje mee.
En weg waren we, weer terug naar school.

Toen we na de middag in ons klasje kwamen gaven we Jules onmiddellijk een pilletje om op te zuigen.

Na een tijdje was het pilletje opgezogen. Goed zo, flinke jongen. Sommige kindjes keken heel vreemd, hoe zou dat gegaan zijn?
Naast het vele zorgen voor Jules hadden we ook nog tijd om te spelen.
Zo speelden we apotheker en moesten de pilletjes sorteren volgens vorm.

De watte gebruikten we om de fijne motoriek te oefenen want met de pincetten namen we de watte vast en deden ze in een potje. Sommige kindjes werden eerst verzorgd.

En in de poppenhoek werden de eerste echte dokters geboren.

We hadden heel flink ons best gedaan deze week en daarom sloten we gezellig af met een filmpje over ziek zijn van het zandkasteel.

We wensen onze lieve zieke vriendjes ( want deze week waren het er 7, allemaal besmet door Jules?) veel beterschap en hopelijk zien we ze maandag gezond en wel terug. In de kringgesprekjes leerden we wat we allemaal moeten doen om gezond te blijven, vraag het maar eens aan jullie schatjes.
Eén ding is veel bewegen ( veel dansen zei Febe, grappig hé). Geniet maar even mee van wat we vorige week deden in de turnles bij juf Sigrid.

Fijn weekend en tot volgende week gezond en wel terug.

Weekje 2
Ondanks alle goede zorgen en vele tekeningen genas onze Jules toch niet volledig. Gelukkig hebben we Hanne in de klas, die een mama heeft die een echte dokter is. Dus zo gebeurde het ...
maandagvoormiddag trokken we met z'n allen naar het bureau van mevrouw waar Hanne naar haar mama ( dokter Klaartje) telefoneerde om te vragen of zij eens langs wou komen naar ons klasje om alle Jules' (ook die van juf Karen en juf Emelie hadden het goed te pakken) te onderzoeken. Ook bij mevrouw was Jules erg aan het hoesten en niezen. Gelukkig had mevrouw zakdoekjes en hielp ze Jules om zijn neusje flink te snuiten.

Mevrouw drukte het nummer in en Hanne sprak haar mama toe.

 

Terug in ons klasje mocht Jules nog een beetje rusten in zijn bedje. Maarten die dit deze week als taakje had, dekte hem goed toe.

 

En na de middag was het zover. Dokter Klaartje kwam met haar dokterstas langs bij onze Jules'.

We kregen allen een spateltje want dat heb je nodig om in de keel te kijken.

Hanne mocht haar mama 's assitente zijn. En wat deed ze dat goed!

 

Ook in de oortjes moest de dokter even kijken en wij mochten dat daarna ook doen.

 

Toen werd ook naar de longen en het hart geluisterd. En ook hier mochten kindjes luisteren.

 

Dan volgden ook nog spuitjes, niet omdat het moest maar gewoon omdat het geen echte spuitjes waren en wij er zo dol op zijn.

 

Het verdict luidde als volgt : keelpijn en een grote verkoudheid. Jules mocht zijn pilletjes van de apotheker verder innemen en veel rusten. Ook bij het naar buiten gaan moest Jules zich goed aankleden.

In de namiddag kleefden we ook nog de snippers die we scheurden op een groot blad. We maakten er ook nog een kunstwerkje van voor Jules.

En de pilletjes werden niet vergeten, zolang Jules ziek was moest hij ze nemen.

Ons onthaal zag er elke morgen een beetje anders uit. Wie naar school gekomen was mocht een pleister op de gewonde Jules kleven. De pleister van wie thuis gebleven was mocht in het mandje bij het huisje. Zo dachten we elke morgen aan de afwezige vriendjes.

 

We speelden ook met spatels. Heel goed kijken welke spatel onderaan moest liggen. Geen eenvoudige opdracht.

We puzzelden de dokterspullen bij elkaar.

En we bouwden ventjes na. Visuele analyse.

Natuurlijk beleefden we ook dolle pret met alle pleisters, verbanden, dokterspullen,... die we vorige week reeds meebrachten.

En we leerden het versje :

één twee drie pleister op mijn knie,

hier nog één en daar nog één.

Ook nog ééntje op mijn teen

en de laatste op mijn beer,

Oooohhhh wat doet dat zeer!!!

We hadden ook een pilletjesfabriek in de klas gekregen. Doosjes vullen was de opdracht. Intussen leerden we dat er in hoge smalle doosjes soms minder kan dan in lage brede dozen.( want voor de kindjes zijn de hoge dozen bijna altijd de grootste)

 

 

De dokterspullen werden niet alleen gebruikt om er mee te spelen maar we mochten er ook mee schilderen. De handschoenen, watte, spuitjes, oorstokjes, spatels,...alles mocht.

 

 

Intussen speelden we ook nog met het spel : pilletjes sorteren volgens soort.

En opnieuw mochten we pillen boetseren met plasticine.

En Jules bleef intussen elke dag geschenkjes ontvangen. Deze keer hadden Marit en Robbe een sticker mee voor onze beste vriend.

Het belang van hygiëne en gezondheid leerden we via een handenpoppenspel. Twee handenvriendjes kwamen elkaar tegen. Toen het ene vriendje een knuffel wou van het andere vriendje ging deze niet akkoord. Neen, vuile handenvriendjes zijn vies. Handjes moeten netjes gewassen worden want anders zitten ze vol microben. Daarom moest het vriendje in het bad. Water, zeep en een handdoek kwamen goed van pas.

Toen iedereen netjes was kon er geknuffeld worden.

De hoeveelheden werden nog even herhaald. We werkten per 2. Eén kindje kleefde een aantal op de dokterstas en het vriendje moest het juiste aantal pleisters erop prikken. Daarna mocht de "opdrachtgever" controleren of het juist was. Als dat niet leren is van elkaar!

Tijdens onze godsdienstmomentjes kregen we het verhaal van de Barmhartige Samaritaan te horen. Na afloop mochten de kindjes bij de prent gaan staan van wie zij graag zouden zijn in het verhaal. De meeste kindjes wilden de man zijn die lief was en de gewonde hielp. Maar er waren ook twee kindjes die graag de herbergier wilden zijn waar de gewonde man mocht blijven totdat hij weer beter was.

En nu we het dramatiseren onder de knie hebben ( na het verhaal van de mol) werd ook het verhaal van de Barmhartige Samaritaan met veel enthousiasme uitgespeeld.
Hier zijn de rovers die staan te gluren om de man aan te vallen.

De niets vermoedende man komt blij aangereden op zijn ezeltje.

De rovers slaan toe en bestelen hem. Ze pakken zijn ezel mee...

en al zijn zakken en spullen.

Ze slaan hem ook nog.

Daar ligt de man gewonde man. De eerste voorbijganger komt en laat hem liggen zonder te helpen.Ook een tweede man komt langs en biedt geen hulp.

 

Tenslotte komt de derde man. Een vreemdeling waarvan de gewonde man denkt dat hij wel niet zal helpen maar toch helpt hij hem. Hij geeft hem te drinken...

en helpt hem op zijn ezeltje. Zo brengt hij hem naar de herberg.

In de herberg krijgt hij een bed.

De man geeft geld aan de herbergier om voor de gewonde man te zorgen.

En dat doet hij ook. Als de lieve man terugkomt van zijn reis zal hij weer langskomen om te zien hoe het met de gewonde man gaat.

Wij zijn nu ook helemaal klaar om Barmhartige Samaritaan te zijn.

 

In de doktershoek mochten we spelen dat het een lieve lust was.

 

 

 

Robbe vond het vooral leuk om altijd alles netjes te poetsen, want ook dat is topprioriteit bij de dokter.

 

En ook op het tapijt werden verbanden en pleisters aangebracht. Ook de juf was meermaals gewond.

 

 

 

En zo konden we op vrijdag allen blij als echte dokters aan onze welverdiende krokusvakantie beginnen.

Na de vakantie verwelkomen we de nieuwe peutertjes van juf Emelie want nu komen ze niet enkel meer op maandagnamiddag maar blijven ze altijd in ons klasje. Ons nieuwe thema is dan ook : welkom nieuwe vriendjes. (En dit omdat het niet alleen wennen is voor de nieuwe kindjes maar ook voor alle andere kindjes want de aandacht moet plots verdeeld worden over 25 kindjes i.p.v.18 vriendjes. Maar ons logo is " samen spelen samen delen!!!"